ကုိယ့္အေတြး

စာေတြေရးမယ္  ကုိယ္သိထားသေလာက္ေလးေတြမွ်ေ၀မယ္ဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔  ဒီBlog ေလးကိုစလုပ္ခဲ႔ေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကိုယ္စာတစ္ပုဒ္မွျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မေရးျဖစ္ခဲ႔ေသးပါဘူး ။ အဲ႔ဒီအတြက္ေတာ့ ကိုယ့္ဆီမွာ အေကာင္းဆံုးဆင္ျခင္တစ္ခုရွိပါတယ္.။ ေျပာေနက်အတုိင္းအခ်ိန္မရွိလုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။  ေတာ္ေသးတာေပါ့ စာေရးေကာင္းတဲ႔သူငယ္ ခ်င္းေတြ အားကုိးရွိေပလုိ႔။

အခုေရးခ်င္တဲ႔အေၾကာင္းအရာရဲ႔အဓိကအခ်က္ ကအဲ႔ဒါပါဘဲ။ ကုိယ္တုိ႔အားလံုးမွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵေတြ လုပ္ခ်င္တဲ႔ အရာေတြလူတုိင္းမွာရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲ႔ဒါေတြကုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ အျမဲတမ္း ေႏွာင့္ေႏွးေန တတ္ၾက တယ္ေနာ္.။ အဲ႔ဒီမွာဘဲ ကုိယ္တုိ႔အားလံုးနီးပါးတူညီမယ္လုိ႔ထင္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေနာက္တစ္ခုထပ္ေတြ႔ ရျပန္ေကာ။ ဘာလုိ႔ ဒို႔ေတြျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ ကုိယ္တုိင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ေျခတစ္လွမ္းေတာင္မစမိၾကဘဲ ဘယ္ကမွန္းမသိ ဘယ္ေတာ့မွန္းမသိတဲ႔ အခ်ိန္အခါေကာင္း၊ အခြင့္အေရးေကာာင္းေတြကုိထုိင္ေစာင့္ ေနတတ္ ၾကတာပါဘဲ ။ သတိထားမိၾကလားေတာ့မသိဘူး ကုိယ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြမွာအားနည္ခ်က္ရွိတယ္ေနာ့။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားစဥ္းစား မိတယ္ ကုိယ္တုိ႔ေတြBrainwash မ်ားအလုပ္ခံထားရသလားလုိ႔။ ( စဥ္းစားမိၾကလား အဲ႔လုိၾကီး ? )  အဲ႔ဒါ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာလုပ္ခ်င္တာေတြကုိ လူပံုအလည္မွာ ခ်မျပရဲ႔တာ။ အင္း…..ငါေျပာလုိက္ရင္ ငါလုပ္လုိက္ရင္ ငါ့ကုိမ်ားေလွာင္ၾကမလားဆုိတဲ႔ အေတြးေတြရွိေနတာ။ ေနာက္တစ္ခုက ကုိယ္တုိ႔ရဲ႔ Culture အရငယ္ငယ္ထဲက လူၾကီးမိဘကုိရုိေသေၾကာက္ရြံတတ္ၾကၿပီး တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခ်င္တာကိုေျပာ လုိက္ရင္ငါေတာ့ အဆူခံ ရေတာ့မွာဘဲဆုိၿပီး ကုိယ့္စိတ္ထဲရွိတာကုိပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာရဲၾကတာ။ ဒါကုိယ္တုိ႔ေတြငယ္ငယ္ထဲက အရုိးစြဲလာတဲ႔စိတ္ဓါတ္ၾကီး ။ လူၾကီးမိဘကုိေၾကာက္ရႊံႊရုိေသတယ္ဆုိတာ အင္မတန္ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ႔မြန္ျမတ္ တဲ႔စိတ္ဓါတ္ပါ။

ဒါဆုိလည္း ဘာလုိ႔အဲ႔ဒါကုိထည့္ေျပာေနလည္းလုိ႔ စဥ္းစားေနျပန္ၿပီမွတ္လား ။ ကုိယ္တုိ႔လူငယ္ေတြ ဒါမ်ိဳးၾကေတာ့ ရွက္တတ္ေၾကာက္တတ္လုိ႔ မလုပ္ရဲဘူး မေျပာရဲဘူးဆုိေပမယ့္ အားလံုးသိေနတဲ႔အတုိင္းဘဲ မရွက္မေၾကာက္ သတၱိရွိရွိနဲ႔ ခုိးလုပ္ေနၾကတာေတြေတာ့အမ်ားၾကီးဘဲေလ။ ကဲဒါဆုိ နည္းလမ္းက်က်တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီမွတ္လား။

တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိက္မိတယ္။ ကုိယ္ အသက္၁၂-၁၃ ေလာက္က အခု ကုိယ္တုိ႔အရြယ္ ၂၇-၂၈ ေလာက္နဲ႔အရမ္းေတာ္ေနတဲ႔လူေတြ၊ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔လူေတြမ်ားျမင္လုိက္ရင္ အားက် လုိက္ရတာ ေသေတာ့ မလုိဘဲ ။ ငါၾကီးလာရင္အဲ႔လုိျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္အခုဒီအရြယ္ ေရာက္လာလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေတာ့ ဟုိးဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္တုန္းကအေတြးကမေျပာင္းလဲေသးပါဘူး ။ အဲဒီငါၾကီးလာရင္ဟုိလုိုိျဖစ္အာင္လုပ္မယ္ဒီလုိျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ႔အေတြးေျပာပါတယ္.။တစ္ခါေလာက္ ခုနက ေျပာခဲ႔တဲ႔ ခ်ာတိတ္အရြယ္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ရင္ ကုိယ္လည္းတစ္ကယ္ေတာ့လူၾကီးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ကုိယ္တုိင္ေျခတစ္ လွမ္းစဖုိ႔ထက္ ဘာမွန္းမသိတဲ႔ အခြင့္အေရးေကာင္းေတြ ကံေကာင္းျခင္းေတြကုိေစာင့္လုိ႔ေကာင္းတုန္း။ တစ္ခုခုအဆင္မေျပတာမ်ားရွိခဲ႔ရင္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဘာလုိအပ္ေနလဲ ဆုိတာျပန္သံုးသပ္ဖုိ႔ထပ္ ဆင္ျခင္ေတြေပးၿပီး သူမ်ားအားနည္းခ်က္ေတြ လက္ညိဳးထုိးေကာင္းတုန္း။ ဒါဆုိကုိယ့္မွာ ရွိတဲ႔အသိတရားက ၁၂ နွစ္ ၁၃ နွစ္အရြယ္ခ်ာတိတ္ တေယာက္နဲ႔ Levelတူေပါ့။ အဲ႔လုိစဥ္းစားမိတဲ႔ အခ်ိန္ကစၿပီးတတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္တျဖည္းျဖည္းျပဳျပင္ ၾကည့္တတ္လာတယ္။

ျပင္ဆင္ၾကည့္သေလာက္ေတာ့ မဆင္ျခင္မိခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ေတြကုိႏွေျမာလုိက္တာ။

ဥပမာေျပာရရင္ကြာ အရင္ကဆုိအလုပ္ထဲမွာမ်ားအဆင္မေျပရင္ အဆင္မေျပျဖစ္ေနရတဲ႔အဓိကအေၾကာင္းအရာကုိ စဥ္းစားဖုိ႔ေ၀လာေ၀း အရင္ဆံုးစိတ္ကူးလုိက္တာက ဒီအလုပ္ေတာ့ေတာ္လုိက္ေတာ့ အလုပ္အသစ္တစ္ခုရွာမယ္ ဆုိတဲ႔အေတြးကအရင္။ တကယ္လုိ႔မ်ား အဆင္မေျပျဖစ္ေနရတဲ႔အေၾကာင္းရင္းက ကုိယ့္ရဲ႔အားနည္းခ်က္ ေၾကာင့္ဒါမွမဟုတ္ကုိယ္ၾကိဳးစားၾကည့္ေပးၾကည့္လုိက္ရင္ အဆင္ေျပသြားႏုိင္တဲ႔ အေၾကာင္း အရာမ်ိဳးျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိယ္မျပဳျပင္ဘဲ ေနာက္အလုပ္ ၁၀ခုေလာက္ေျပာင္းလဲအဆင္ ေျပမွာမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္။

လာပါ.. ထ..။

ျဖစ္လာမယ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္ကုိမေစာင့္ဘဲ ျဖစ္ခ်င္တာေတြနည္းနည္းေလာက္စၿပီးလုပ္ၾကည့္ရေအာင္။ မေကာင္းေသး ဘူးဆုိတဲ႔ အေနအထားေတြကုိ ဘယ္သူမ်ားေကာင္းေကာင္လုပ္ေပးနုိင္မလဲ ဘယ္ေကာင္းတဲ႔ေနရာကုိ သြားရင္ေကာင္းမလဲ ဆုိတာထက ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ႔မေတြးဘဲ  ငါေရာက္ေနတဲ႔ေနရာက မေကာင္းေသးရင္ဒီလုိေတြေကာင္းလာေအာင္ ငါကုိယ္တုိင္ေျပာင္းလဲေပးရမယ္လုိ႔ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတြးၿပီး နည္းနည္းေလာက္ ဆရာၾကီးလုပ္ၾကည့္ရေအာင္လား … .:D

” Champions know there are no shortcuts to the the top. They climb the mountain one step at a time. They have no use for helicopters ”

” Don’t be afraid of the space between your dreams and reality , if you can dream it, you can do it so “‘

မိုေရနာ

11 May 2010

7:00pm